Κι εμείς λοιπόν περιούσιοι των σιωπών
Εμείς τοξεμένοι πυρήνες
Εμείς πλήκτρα κοκάλινα πιάνου αιώνιου κι αιώνια μόνου
Εμείς αδάμαντες ίπποι
Εμείς ελεήμονες του πένθους
Εμείς τότε πουλιά και τότε φέγγη.

Εμείς θαμώνες έγχορδοι των διαβάσεων
Εμείς μέσω νεφών κι ανέμων
Εμείς αχός μονάζων
Εμείς κάλυκες αφαιρούμενοι της νύχτας
Εμείς το δέλεαρ των πραγμάτων
Εμείς τα αίτια της τραγωδίας.

Εμείς θιασώτες των δυνατοτήτων
Εμείς μακρύτερα απ’ το πέραν
Εμείς του εμάς εγγύτεροι
Εμείς του εμάς εγγύτεροι και
μηδενός εξαιρουμένου
άπαντες εξαίρετοι
του Μηδενός εξαιρούμενοι.