Εκείνη προχωρούσε αμίλητη
Κι όλο κάτι της έπεφτε
Ένα δάχτυλο μια μύτη
Ένα μωρό απ’ την τρύπια τσέπη της ζακέτας
Αυτός μονόφθαλμος κατά τη συμφωνία
κοίταζε μόνο προς τα εμπρός
Όταν ανέβηκαν στη γη
την κοίταξε μετά από τόσες χιλιετίες
Το πρόσωπό της φαγωμένο από την υγρασία
και δυο λωρίδες φεγγαριού τα μάγουλα
Της είπε σιγανά Δεν είσαι εσύ
Αλλόφρων βούτηξε στο βάραθρο.

Και το πλεούμενο κεφάλι
ακόμη αποζητά
τη λάθος
Ευρυδίκη.