Ριγμένη στο τώρα με τη φόρα του χτες και του αύριο τραγουδάς
φωνή
της άνοιξης
τον αέρα τον φορτωμένο μυρωδιές
από αλλού και από εδώ και από αυτό που έρχεται
αυτόν εμείς περιμένουμε καθώς ακούγεται πλησιάζοντας
φορτωμένος αλλά ελαφρύς
όπως ελαφρύ αλλά πλήρες
πετάει και τραγουδάει
το κεφάλι σου
ξεβράζεται στην ακροθαλασσιά με το κύμα
δίνει ρυθμό στους κωπηλάτες
μαζί του τραγουδούν και λάμνουν
ενώ οδηγεί
τα ψάρια στον αφρό τα ψάρια
στα σκοτεινά ερεβώδη του βυθού βάθη
δελφίνια
λιοντάρια ελάφια θηρία του κάμπου
ν’ ακούσουν σταματούν
στον ήλιο του απογεύματος
ο γύφτος σβήνει το μεγάφωνο καστανόχωμα κοκκινόχωμα
φωνάζει
χώμα για όλα τα μπαλκόνια
γυρίζει να πουλήσει
καθώς μέσα στο σούρουπο
την δυνατή ζαλιστική ευωδιά του θάμνου "αγγελικούλα"
ο χλιαρός αέρας φέρνει
την δική του αγγελικούλα ευρυδίκη
με το δικό του χώμα αγκαλιασμένη σκέφτεται
και τραγουδάει δίχως ανάπαυλα
γνωρίζει πως όταν σιωπήσει
δεν μπορεί παρά το κεφάλι προς τα πίσω να στρέψει
τα προηγούμενα να κοιτάξει
και να χαθεί
αυτός και αυτή και ο ήλιος της άνοιξης
και το επόμενο ωραιότερο καλοκαίρι.