Στου Δρίσκου τ’ άγριο πέρασμα
για σε η μοίρα στρώνει
στενό δρομάκι, φονικό
για το μεγάλο ιδανικό
κι ευθύς σε λευτερώνει.

Με της πατρίδας τη ματιά
πέφτεις και πάλι στην φωτιά
το τέλος για να γράψεις
με λόγια και με πράξεις.

Τρυπάνε οι σφαίρες το κορμί
μα δεν είν άλλο από αφορμή
μέσ’ των ηρώων την χώρα
να τριγυρίζεις τώρα.

Εμπρός στα μάτια σου θωρείς
την λευτεριά, τη νίκη
στεφάνι αιμάτινο φορείς
κι η δόξα σου ανήκει.