Την αγάπη που σου δίνω
την πιστεύω και τη νιώθω
κι ό,τι κάνω στη ζωή μου
έχει το δικό σου στόχο.
Μα η ζήλεια σου μαχαίρι
ως το κόκαλο έχει φτάσει
κι η συμβίωση μαζί σου
μ’ έχει κουρελιάσει.

Μονοπωλείς που σ’ αγαπάω
και σου έχω αδυναμία
και το ξέρεις πως για σένα
δέχομαι κάθε θυσία.
Μονοπωλείς και περιμένεις
πάντα εγώ να υποχωρώ,
κι είναι φτηνό.

Την καρδιά μου ξεγελάω,
πως θ’ αλλάξεις ψιθυρίζω,
μα δε φαίνεται ένα φως
στον ορίζοντα τον γκρίζο.
Οι ελπίδες μου βουλιάζουν
και δε βρίσκεται μια λύση.
Και να μείνω και να φύγω,
θα ’χω διαλύσει.