Λίγη ντροπή δε σου μεινε και λίγη τσίπα
να περιμένεις τους βαρβάρους να σε σώσουν
την ύπαρξη σου έκρυψες σε τούτη εδώ την τρύπα
ζώντας με μίαν προσμονή, να σε γλιτώσουν

Της ύπαρξης σου διάβηκαν τα τείχη
και συ παιδί αμούστακο, τους άνοιξες να μπούνε
κερκόπορτες βρήκαν πολλές, απ'την στραβή σου τύχη
κι απ’ τους κακούς λογαριασμούς πολλά κακά θα ρθούνε

Ήρθαν οι βάρβαροι, το δίχως άλλο
μέσα στης πόλης τα στενά περιδιαβαίνουν ήδη
μαζί μ’ αυτούς να, φτάνει έρχεται κακό μεγάλο
κι η μοίρα σε περιγελά ως να `σουνα παιχνίδι

Κι αν κάποιος κάποτε σταθεί στα λίγα λείψανα σου
με απορίαν περισσή πως πέθανες δώ χάμω
με θάρρος που σου έλειψε και μες τα δάκρυα σου
να πεις πως έχτισα πολλά ονείρατα στην άμμο.