Κι όλα ήταν σαν θύελλα.
Τ’ αγγίγματα, τα φιλιά, οι ψίθυροι..
Κυρίως αυτοί
Σκορπούσαν τα πάντα στο πέρασμα τους
Οι ψίθυροι χάιδευαν τ’ αυτιά
Δονούσαν τις αισθήσεις
τόσο δυνατοί
τόσο έντονοι
Οι ψίθυροι την ώρα της Αγάπης
Ένα εκατομμύριο φιλιά δεν αγγίζουν καν
Τη δύναμη ενός ψιθύρου
Έκσταση
Πάθος
Ηδονή
Ένταση
Στο άκουσμα ενός βογκητού που
Εκσπερματώνει ανάσες ψυχής
τόσο δόσιμο
τόσο δέσιμο
Πως να προσπεράσεις τους ψιθύρους;
Πως να τους ξεχάσεις;
Να τους αγνοήσεις;
Σε σημαδεύουν
Υγροί
Μελωδικοί
Βάρβαροι
Παθιασμένοι

Αγάπη μου
Το όνομα σου την στιγμή της κορύφωσης
Κέντρο του κόσμου τα χείλη σου
Τρέμοντας έφευγε ο οργασμός
Από μέσα μου
Φοβισμένος
Θαρραλέος
Δυνατός
Μόνο με έναν ψίθυρο

Αγάπη μου.....