"Αχ ο τοξότης των καρδιών και τώρα πάλι
φωτιάν ανάβοντας μου ρίχνει τα πυρφόρα
τα βέλη τα πικρά και πιο γλυκά από μέλι
τα βέλη τα φριχτά κι αγαπημένα. Μ’ έχει
βαριά λαβώσει και δε θέλω να τα βγάλω.
Το ξίφος μπήγω εντός μου, θέλω να πεθάνω,
ποθώ να καώ, να λαβωθώ κι άλλο ακόμα".