Αδιάκοπη ανησυχία.
Σαν να ξεπρόβαλε από κατάσταση ανάγκης
με το πρέπει της εγρήγορσης.
Βιαστικό τρένο που παραλείπει σταθμούς.
Σε έναν αγώνα δρόμου χωρίς σημαίες.
Φανάρια πράσινα, πάντα.
Προορισμός... ποιος;
Ζαλισμένες παραισθήσεις
μάτια θολά
κόκκινα από την αϋπνία.
Ορισμός... χωροχρόνου.
Εικοσιτετράωρο ολάκερο
στην πόλη των ονείρων σου
των ονείρων μου...
Κάπου αόριστα.
Τρέχω, λοιπόν...
Όχι να σε προλάβω.
Να προλάβω το τώρα
να μη μου ξεφύγει ούτε δευτερόλεπτο πνοής.
Φύγαμε...