Το παιδί τραύμα θα σε δαγκώσει.
Το παιδί τραύμα θα γίνει ένα πλάσμα τρομερό
Και θα σε δαγκώσει εκεί που στέκεσαι.

Το παιδί τραύμα θα βγάλει μια πέτσα
Πάνω στην πληγή που του έδωσες
-ή που δεν έδωσες, γιατί το τραύμα
δεν είναι δώρο, ένα δώρο είναι ελεύθερα
αποδεκτό, και το παιδί δεν είχε άλλη επιλογή.

Θα βγάλει μια πέτσα πάνω στην πληγή,
Το κρυμμένο τραύμα, το τραύμα κειμήλιο
Που ξεσφήνωσες από σένα σα να ήταν σφαίρα
Και το φύτεψες στο κρέας του-
Πέτσα τομάρι δέρμα γδαρμένο
Πέτσα καμένη,
Και σουβλερό δόντι ψαριού
Σαν στραβό δόντι μωρού-
Θα σε δαγκώσει

Και θα σε πιάσει ένα κλάμα άθλιο
Όπως συνηθίζεις
Και θα παλέψεις
Γιατί θα βγάλεις την πάλη έξω απ’ το κουτί
Με την ετικέτα “fights” όπου φυλούσες τις μάχες
Για επείγουσες ανάγκες, και αυτή είναι μια από αυτές
Και το πληγωμένο παιδί θα χάσει τον αγώνα
Και θα τρικλίζει στα προάστια και θα προκαλέσει
Πανικό στα φαρμακεία και κοσμοχαλασιά
Στα μπάρμπεκιου
Και θα λένε «βοήθεια βοήθεια ένα τέρας»
Και θα μπει στις ειδήσεις
Και θα κυνηγηθεί
Με σκυλιά, και θ’ αφήσει ένα ίχνος
Από μαλλιά, γούνα, δέρμα και δόντια γάλακτος και δάκρυα
Εκεί που κόπηκε
Από σπασμένο γυαλί
Και θα κρύβεται σε υπονόμους
Σε αποθήκες εργαλείων, κάτω από θάμνους
Γλείφοντας τις πληγές του, το θυμό του,
Το θυμό που του έδωσες
Και θα συρθεί μέχρι το φρεάτιο

Στη λιμνούλα, στο ρέμα, στη δεξαμενή
Γιατί διψάει
Γιατί είναι ένα τέρας
Που η θυμωμένη δίψα του
Μοιάζει με αγκάθια που το σκεπάζουν
Και τα σκυλιά και οι κυνηγοί θα το βρουν
Και θα σταθεί στην όχθη
Και θα ουρλιάξει για τις αδικίες
Και θα το ξεσκίσουν
Και θα φάνε την καρδιά του
Και όλοι θα χειροκροτούν
«Δόξα τω Θεώ τέλειωσε κι αυτό!»

Και το αίμα του θα κυλήσει μέσα στο νερό
Και θα το πίνεις κάθε μέρα.