Δυο πικραμένα παλικαράκια
σκυφτά στην άκρη της κουπαστής
αναστενάζουν γιατί αφήνουν
γονείς αδέλφια και συγγενείς.

Αργά τραβούν την άγκυρα
κι ακούς στην παραλία
ώρα καλή σου Πέτρο μου,
ώρα καλή σου Ηλία.

Βραχνά σφυρίζει η τσιμινιέρα
και η προπέλα γοργά γυρνά
και δυο μανούλες κλαιν’ στ’ ακρογιάλι
παν’ τα παιδιά τους στα μακρινά.

Καθώς τις σκάλες τράβηξαν
ακούς στην παραλία
ώρα καλή σου Πέτρο μου,
ώρα καλή σου Ηλία.

Το πλοίο βγήκε απ’ το λιμάνι
έχουνε όλοι βαριά καρδιά
μόνο τα δόλια παλικαράκια
γυρνούν το βλέμμα προς τη στεριά.

Ενώ το πλοίο χάνεται
ακούς στην παραλία
ώρα καλή σου Πέτρο μου,
ώρα καλή σου Ηλία.