Άκου με που σου μιλώ
γι’ αυτή τη νύχτα με τα χρώματα,
νύχτα κρυφή, δίχως ονόματα,
νύχτα μέσ’ στ’ αρώματα, είσ’ εσύ κι εγώ.

Άκου με που σου μιλώ
κι ας μας κοιτούν αυτοί καχύποπτα,
τα αισθήματά τους είναι ύποπτα,
πρόσωπα ανύποπτα που δεν τα μπορώ.

Φίλα με, φίλα με, φίλα με γλυκά στο στόμα,
φίλα με, φίλα με γιατί σ’ αγαπώ,
κράτα με, κράτα με, κράτα με, αντέχω ακόμα,
κράτα με, κράτα με γιατί δεν μπορώ.

Άκου με που σου μιλώ
κι αν σε μπερδεύω με διλήμματα,
είναι στιχάκια, είναι ποιήματα,
μπερδεμμένα νήματα μέσα στο μυαλό.

Άκου με που σου μιλώ,
για κάθε σου παραμικρή στιγμή,
εκεί που ο έρωτας θέλει πυγμή
κι η αλήθεια είναι γυμνή, είσ’ εσύ κι εγώ.

Φίλα με, φίλα με, φίλα με γλυκά στο στόμα,
φίλα με, φίλα με γιατί σ’ αγαπώ,
κράτα με, κράτα με, κράτα με, αντέχω ακόμα,
κράτα με, κράτα με γιατί δεν μπορώ.