Χτυπάει η πένα, σπασμένα φρένα
μια ζεϊμπεκιά, γίνεται αέρας και πανί,
γεννιέται ελεύθερο πουλί, τα χέρια πάνω,
μόνος στο πλάνο και μια στροφή.

Να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο
για το σχολείο που λεν ζωή.
Μόνος κι ο δρόμος, ένα ταξίμι,
ένα ταξίδι για μια πληγή.

Φύλο το φύλο καθώς γυρίζεις με το ρυθμό
μια ιστορία απ' την πορεία ίσαμε εδώ,
που την επήρες παιδί σαν άντρας χωρίς σκοπό
σε πάει πίσω, στο εγώ θα ζήσω που είχες πει.

Να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο
για το σχολείο που λεν ζωή.
Μόνος κι ο δρόμος ένα ταξίμι,
ένα ταξίδι για μια πληγή.