Η αλήθεια είναι

ότι το έχουμε παρακάνει

με την ποιητική αδεία.

Αλλά τώρα ειλικρινά,

ποιος αντέχει

να στέκεται συνεχώς

πίσω από ένα φύλλο συκής

ζωσμένης από φίδια

που φωλιάζουν στις συνειδήσεις,

να τρώει άγουρους καρπούς

σαπισμένων ανθρώπων

και να εξακολουθεί να λέει

τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη;