Παμπάλαιες λέξεις που επιζούν με σπάνια ζωα
τα μόνα ολόκληρα που έχουν μέσα τα δύο φύλα μέσα τους
και τη φύση για χώρισμα

κι ανάμεσα ο Κρατύλος μ’ άλλους ονοματουργούς
γεύεται βαθιά τις φωνές
—————————-χωμένος
————————————–στο
——————————————αίμα
———————————————–του

Πόσο βαθιά μας πάει η μυρουδιά της αφής
που είμαστε υγροί από μέσα με πρωτοβρόχια ήχων λέει
νιώθω τις λέξεις στην αφή της κοιλιάς μου
με αγέλες από χαμένα ζωα που έμειναν
οι φωνές τους
——————στα ρουθούνια μου

Οι λέξεις είναι ολόκληρο υδραγωγείο
με αγρότες γύρω που το ξεσκεπάζουν
μαλάζουν τα όργανά του

και τρυγούν τα νερά του όπως το μέλι

Γνωρίζω βοσκούς που ώρες βάζουν αυτί
στο άνοιγμα του υδραγωγείου και πλάθουν λέξεις
που αν γεμίσουν με έλκη χύνονται τα νερά
και μένουν με το κορμί τους ανοιχτό
μέσα από κεφαλάρια για να γεμίσουν

όπου να τους αγγίξεις ποτίζεσαι

Μ’ ήυρε το γλυκοχάραμα σε ζεστούς τριφυλλιώνες
κι έπαιρνα μυρουδιά από μέσα
όπως η λέξη χωμένη στο ποίημα

Όπου βρίσκω τα πράγματα ταράζομαι ολόκληρος
μ’ ετοιμόγεννα πουλερικά που η ζέστη
χύνεται από τις μάζες τους

Αν τα μαλάζεις εκεί που πρέπει τα πράγματα
λύνονται στα χέρια σου με τους αδένες τους ανοιχτούς
ως τα βαθιά ζωνάρια

και ονομάζεις τα όργανά τους

Για όλους τους χυμούς να μην χύνονται είναι οι λέξεις
ριζιμιές από βαθύτερες βιολογίες
αρκεί ν’ ακούσεις την πετροπέρδικα που
———————————————–γδύνεται

με μαλακιά βροχή στο λαρύγγι της
για να ευδοκιμεί το λάλημα
και το αργυλώδες χώμα
————————–βγάζει
———————————τα
———————————–υγρά του
——————————————–στον
————————————————ύπνο

Όπου το αίμα εξέχει είναι το φύλο μας
με τις λέξεις του σε οχεία
έτσι γεμίζουμε κοιλάδες γύρω από το αίμα μας
και δίνουμε στους ήχους βιολογικά μιμήματα
το ρω τη φορά και κινήσει και σκληρότητι εοικε
το δε λάβδα τω λείω και μαλακώ

Γι αυτό ο χασάπης κλέβει τους ήχους
από το λαιμό του κατσικιού για να κρατάει
μέσα τους το μαχαίρι

Ο ποιητής είναι
—————–ο τελευταίος
——————————φαλλός
————————————–του κόσμου

και το κορμί του είναι από κυτταρολέξεις

Από εποχές με περισσότερο αίμα
σώζονται πελώρια φαλλικά σύμβολα
ναυαγισμένα στα μάτια μας

Και γυρίζει ο Κρατύλος μέσα από παμπάλαιες λέξεις
με κουφάλες στα ψαχνά τους να μας παίρνουν
από κακομοιριές μ’ άλλα χαμένα ζωα
που έμειναν
————-τα πατήματα
—————————-της
——————————-φωνής
—————————————τους

Περιμένουν τη φαλλική εποχή τους οι λέξεις
σωριασμένες στους όρμους σαν οι φώκιες του χαμένου Πρωτέα
που πνίχτηκε στα λύπη του.