Να σας πω πώς γέμισαν τα λόγια μας λίπος και κιρσούς

Εμείς παιχνίδια δεν είχαμε κι όμως όλη τη μέρα
το παιγνίδι έτρεχε απ’ όλες τις μεριές του κορμιού μας
ως τις πιο ορεινές άκρες του που ήταν
τα απαγορευμένα δέντρα με τα μεγάλα ζωα
στις κουφάλες τους.
Εκεί παίζαμε το παραμύθι
με τον κόκορα στις φλέβες μας και τις φωνές του
χυμένες μέσα και το σκύλο να ορίζει το υπογάστριο
που αλυχτούσαν αλεπούδες με προβιές θηλυκές.

Ύστερα κάποιος ξενοχωρίτης γέμισε τις φωνές του
με παιγνίδια μαλαματένια κι από λάστιχα και δέρματα θάμνων
βουτηγμένα σε λάδια και μπογιές.

Γελάσαμε ως τ’ ακούσαμε που έβγαιναν κοπάδια
τα μαλαματένια παιγνίδια βουτηγμένα ως το λαιμό
στα λάδια για όλα τα νούμερα των χεριών
γιατί τέτοια δεν ξέραμε
κι όμως το παιγνίδι
δεν έλειπε από το αίμα μας
με τη μαγιά του ανοιχτή στις γειτονιές
χωρίς υπνοφύλακα.

Όπως σφενδόνιζε τις φωνές μας βλέπαμε και μέλη του
κορμιού μας
που ακολουθούσαν και τις γύριζαν στα ριζώματά τους
τίποτε να μην είναι χαλασμένο
κι όλα να έχουν την αρτιμέλειά τους
με τις φωνές μας χυμένες στις παραφυάδες τους

κι όλα ήταν στο τώρα με το μετά στα ορεινά μας
που το ακούαμε να μυρίζεται τις φλέβες μας.

Το απόγευμα που ακούσαμε το σφύριγμα
και ο κόκορας χωνόταν στα ορεινά
κι έπαιρνε τη θέση του μέσα στις φλέβες μας
με το σκυλί διπλωμένο στο υπογάστριο
για το παραμύθι
μετρηθήκαμε
λιγότεροι

κι άρχισε η μαγιά που ήταν ανοιχτή χωρίς υπνοφύλακα
να μπαγιατίζει.

Έκλειναν οι κουφάλες στα δέντρα
κι ακούαμε τα σκυλιά που έσκουζαν παραχωμένα
κι όλα αυτά στο αίμα μας που έχανε τα ορεινά του
και κατέβαινε
κουρεμένο
κι αχαμνό
στο
στάβλο.

Τότε τα αετόπουλα έγιναν κοτόπουλα
με τις κοιλιές τους αφημένες στα υγρά
και την έδρα τους στις δαχτυλιές.

Θημωνιάζονταν τα παιγνίδια στα σπίτια
φρέσκα από τα άντερα των εργοστασίων
με προσχώσεις που γύριζαν όλους τους χυμούς μας
κι έπεφταν τα ορεινά.
Παχαίναμε μαζί τους
με τις προσχώσεις στο υπογάστριο που μας έκλειναν
κι ανάμεσα ήταν σωρός από χέρια παχιά και ανάπηρα
που χόντραιναν
κάτω από γλίνες.

Βλέπαμε που χάνονταν τα ορεινά μας
ανάμεσα σε ειδώλια βουτηγμένα σε λάδια
και μηχανικά πελώρια πλάσματα που κοίμιζαν το αίμα μας
ναρκωμένο στο υπνόχορτο

και γέμιζαν τα λόγια μας λίπος και κιρσούς.

–

–