Παίρναν όλοι το τσάι τους παρέα
   και περί Έρωτος λέγαν πολλά,
   δεσποσύνες με αμφίεση ωραία,
   καβαλλιέροι με ήθη λεπτά.

   'Ενας Έρως υπάρχει : ο αγνός,
   ο βαρώνος με ύφος δηλώνει.
   Και ( με στόνο κρυφό... ) η βαρώνη
   του πετάει σκωπτικά : Ασφαλώς !

   Α, η Πείρα, λέει ο δούξ, συμβουλεύει
   η συνεύρεσις να `ναι πραεία,
   διότι βλάπτει ειδαλλιώς την υγεία !
   Κι η μαμζέλ –που απορεί– : Μα αληθεύει ;

   Αχ, μια φλόγα μονάχα είναι ο Έρως !
   τότε η πρέσβειρα κάνει αιφνιδίως.
   Εκτός βέβαια κι είσαι πια γέρος,
   παραδίπλα καγχάζει ο συμβίος.

   Στο τραπέζι είχε ακόμη μια θέση,
   μα, γλυκιά μου, δεν ήσουν εκεί.
   Με τι πάθος, τι πόθο, τι ζέση
   θα μιλούσες, καρδιά μου, κι εσύ.