Πλήττω μες στους ολόγυμνους αυτούς τοίχους

Βαμμένους με χλωμά χρώματα

Μια μύγα πάνω στο χαρτί με βηματάκια

Τα σκαλαθύρματά μου διατρέχει

Ω, Θεέ, που ξέρεις τον πόνο που μου `δωσες

Τι να γίνω;

Λυπήσου τη χλωμάδα μου και τ’ αδάκρυτα μάτια μου

Το θόρυβο της αλυσοδεμένης καρέκλας μου

Και μαζί μου

Όλες τις φτωχές καρδιές που πάλλουν στη φυλακή τους

Λυπήσου τον έρωτα που με συντροφεύει

Λυπήσου πάνω απ’ όλα την κλονισμένη μου φρόνηση

Κι αυτή την απελπισία που την κερδίζει.