Παρηγοριά φτωχή καρδιά μου
στο κλάμα μη ζητάς.
Στα γκρεμισμένα όνειρα μου
πάψε πια να πετάς.

Χάθηκαν εδώ σε καρδιοχτύπια
και της πίκρας τα ποτήρια που ήπια
για όνειρα χαμένα μη χτυπάς.

Καρδιά μου πάψε πια να κλαις
να λιώνεις για μια άστατη αγκαλιά.
Καρδιά μου δεν αξίζει ν’ αργοσβήνει
μια ζωή για δυο φιλιά.

Το ξέρω είναι δύσκολο για σένα
στη λήθη να θαφτούν τα περασμένα.

Καρδιά μου που κι αν αγάπησες στ’ αλήθεια
να πενθήσω όπως κι αυτή,
ο πόνος όταν γίνει πια συνήθεια
δεν μπορεί να γιατρευτεί.

Κι αν τώρα δεν μπορείς για να μισήσεις
καρδιά μου ζήσε με τις αναμνήσεις.