Μεθυσμένος μοναχός μου κάθε βράδυ
στις ταβέρνες θα ζητώ τη λησμονιά
να ξεχάσω κάποιας το γλυκό της χάδι
που μας χώρισε η σκληρή της απονιά.

Μια γυναίκα είχα τόσο αγαπήσει
που τη λάτρευα στ’ αλήθεια δυστυχώς
κι ήταν της μοίρας μου για να με λησμονήσει
κι είμαι από τότε απ’ αγάπη πια φτωχός.

Πτωχός δεν είμαι από πλούτη
αλλά ας ήμουνα πτωχός
εμπρός στη δυστυχία τούτη
που είμαι τώρα μοναχός.

Γιατί κανείς αν θα γνωρίσει
τον έρωτα τόσο πολύ
μπορεί τα πλούτη να μισήσει
για ένα ατέλειωτο φιλί.