Πλέουνε γοργόνες στα όνειρα μου
κι εγώ καράβι στο γιαλό.
Να τις θωρώ δεν το χορταίνω
μα να τις πιάσω δεν μπορώ.

Του έρωτα η θάλασσα μας πνίγει,
αυτή και μας γεννά.
Δε βρίσκω τώρα πια την άκρη,
δε βρίσκω δίκιο πουθενά.

Θα ’ρθει μια νύχτα που θα σαλπάρω
για έναν κόσμο μακρινό,
μες του αλόγου το καράβι
θε να βρεθούμε συ και εγώ.