Όσα χρόνια κι αν περάσαν δεν ξεχνώ
μιας κοπέλας την ζεστή την αγκαλιά
και το βλέμμα της τ’ αγνό και γαλανό
τα σταρένια της και ωραία της μαλλιά.

Δεν ξεχνώ την απαλή της τη φωνή
που σεγόντο της κρατούν οι ουρανοί.
Κι η κάθε σκέψη μου τώρα
στου ονείρου τη χώρα σαν γλάρος γυρνά
και μες στα ξένα μ’ ελπίδα ζητώ
μια πατρίδα εκείνη ξανά

Πάντα περιμένω και καρτερώ
πάντα περιμένω και λαχταρώ
μαύρα μάτια ονειρεμένα
που τα έχουν βαμμένα
κάποιοι μακρινοί γαλανοί ουρανοί.