Ανάθεμά, αναθεμά σε Αμερική,
με τα πολλά, με τα πολλά δολάρια,
μας πήρες από το χωριό,
όλα τα παλικάρια.

Χίλιες φορές, χίλιες φορές ανάθεμα,
εσύ και τα, εσύ και τα λεφτά σου,
μας πήρες τους, μας πήρες τους λεβέντες μας
και τους κρατάς και τους κρατάς κοντά σου.

Απ' το φτωχό, απ’ το φτωχό μας το χωριό,
τους άντρες μας, τους άντρες μας τους πήρες,
άφησες, άφησες ορφανά παιδιά
και τις γυναίκες χήρες.

Μου πήρες το πουλάκι μου,
ένα πρωί, ένα πρωί κι εμένα
και δέκα χρό- και δέκα χρόνια το κρατάς,
εκεί μακριά, εκεί μακριά στα ξένα.

Να βγαίνω τώρα μ' έκανες,
κάθε πρωί, κάθε πρωί στο δρόμο
κι ώρες πολλές κι ώρες πολλές να καρτερώ,
να ιδώ τον ταχυδρόμο.

Ο ταχυδρόμος έρχεται,
μα 'γώ δεν έχω γράμμα
κι ολημερίς κι ολημερίς τα μάτια μου
το ρίχνουνε, το ρίχνουνε στο κλάμα