Για πες μου εσύ που κάθεσαι
μονάχος στο τραπέζι,
γιατί δακρύζεις σαν ακούς
γλυκιά πενιά να παίζει.

Σε βλέπω με συγκίνηση,
σαν τραγουδώ, προσέχεις,
στενάζεις κι αργοσβήνεσαι
μα δε μου λες τι έχεις.

Για πες μου το τραγούδι μου,
σαν τι να σε θυμίζει,
και ποιο πικρό παράπονο
στο νου σου τριγυρίζει.