Εσύ μ’ έντυσες με πόνους
και πήρα αγκαλιά τους δρόμους.
Το στερνό γκρέμισες γιοφύρι
κι έσταξες λύπη στο ποτήρι.

Μα υπάρχει και θεός και θα το δει
πόσο με πέθανες εσύ.
Υπάρχει και θεός και θα πληρώσεις
στη ζωή παίρνεις ότι δώσεις.

Εδώ η ζωή μου τελειώνει
στην απονιά σου που ματώνει.
Στου γκρεμού την άγρια κόψη
όχι του χωρισμού η όψη.

Μα υπάρχει και θεός και θα το δει
πόσο με πέθανες εσύ.
Υπάρχει και θεός και θα πληρώσεις
στη ζωή παίρνεις ότι δώσεις.