Ήτανε γραφτό λέω κι ας μην το πιστεύω
να εκλιπαρώ, να μείνεις, να ικετεύω
Κι ήρθε το πρωί ξύπνησε η ζωή
στο ρυθμό τον ίδιο μέσα στη βοή.

Φεύγεις, ξεγλιστράς σαν νερό απ’ τα δάχτυλα μου
μόνη με τα όνειρα μένω τ’ απατηλά μου.
Σκέψη και μυαλό και καρδιά κοντά σου
και μονάχα εγώ ζωντανά μακριά σου.

Βλέμμα μακρινό κρύο, πώς να το παλέψω
τι να σκεφτώ να βρω, το να γυρέψω.
Σε κλειστή στροφή η επιστροφή
διάλεξε πορεία την καταστροφή.

Φεύγεις, ξεγλιστράς σαν νερό απ’ τα δάχτυλα μου
μόνη με τα όνειρα μένω τ’ απατηλά μου.
Σκέψη και μυαλό και καρδιά κοντά σου
και μονάχα εγώ ζωντανά μακριά σου.