Στο ντιβάνι ξαπλωμένη
κι από το χαμάμ βγαλμένη,
μέσα στον ζεστόν οντά της,
περιμένει τον Αγά της.

Ωωωω, πίνει κούπες τα σερμπέτια
κι έτσι έρχεται στα κέφια,
ωχ, έλα αφέντη, έλα Αγά μου
και ξεφάντωσε κοντά μου.

Κόκκινα είναι βαμμένη
και στο μόσχο βουτηγμένη
και αστράφτουν σαν διαμάντια,
τ' αμυγδαλωτά της μάτια.

Ωωωω κι όπως πίνει τα ροσόλια,
τα χρυσά χτυπούν βραχιόλια,
ωχ, έλα αφέντη, έλα Αγά μου
και ξεφάντωσε κοντά μου.

Σε χαλιά παχιά πατάει
κι όλο αγκαλιά ζητάει,
μέσ’ στα κάλλη της φαντάζει
και γλυκά βαριά αναστενάζει.

Ωωωω, πίνει κούπες τα σερμπέτια
κι έτσι έρχεται στα κέφια,
ωχ, έλα αφέντη, έλα Αγά μου
και ξεφάντωσε κοντά μου.

Ωωχ, έλα αφέντη, έλα Αγά μου
και ξεφάντωσε κοντά μου.