Όσοι γι αγάπη τυραννιόνται
πίνουν το δάκρυ σαν το κρασί
νυχτώνουν μόνοι κι αναρωτιόνται
γιατί υπάρχουν με στη ζωή.

Όσοι πονάνε, όσοι μεθάνε
κι όσοι αγαπούν αληθινά
έχουνε πάθη, έχουνε λάθη
μα η καρδιά τους συγχωρά.

Μέσα σ’ αυτούς τους πληγωμένους
χωρίς να θέλω είμαι κι εγώ
κι όμως δε βλέπω μετανιωμένους
κι ας λιώνουν όλοι απ’ τον καημό.

Όσοι πονάνε, όσοι μεθάνε
κι όσοι αγαπούν αληθινά
έχουνε πάθη, έχουνε λάθη
μα η καρδιά τους συγχωρά.