Γούστο μου, καπέλο μου τα έτσι και τα θέλω μου
αφού μες στο μπουρδέλο μου καιρό πια ζω,
μα έχω κάτι θέματα με τα ηλιοβασιλέματα
κι εσένα που δεν είσαι πια εδώ.

Κι αν δε μπορεί ο κόσμος, Ρίτα μου, ν' αλλάξει, εγώ μπορώ
κοίτα, έχω φτιάξει και το σπίτι πάνω στο βουνό
και πλέον την πάρτη μου στην άκρη έμαθα ν' ακουμπώ.

Κάποτε γύρευα τη μούσα μου στο Μεξικό
μετά τη βρήκα όμως με φώναζε αλκοολικό
και τώρα έστρωσα μα άιντε να κοιμηθώ
και μόνος πάλι τραγουδώ.

Γούστο μου, καπέλο μου τα έτσι και τα θέλω μου
αφού μες στο μπουρδέλο μου καιρό πια ζω,
μα έχω κάτι θέματα με τα ηλιοβασιλέματα
κι εσένα που δεν είσαι πια εδώ.

Κι αν ήρθε η μέρα μα το χέρι δε το δώσαμε
αυτή είναι ωραία όταν γελάει
γι αυτό θα γίνω η αφορμή για να ξυπνάν
και τα λακάκια της μαζί μ' αυτήν.

Κάθε πρωί που ξεκινάει τον κόσμο αυτόν να φτιάχνει από την αρχή,
με τις κοκέτες γύρω γύρω να της βγάζουν την ψυχή
εγώ θα γίνω τ' οτοστόπ της να 'ρθει πίσω να με βρει
πριν να' ναι αργά και να μου πει.

Γούστο μου, καπέλο μου τα έτσι και τα θέλω μου
αφού μες στο μπουρδέλο μου καιρό πια ζω,
μα έχω κάτι θέματα με τα ηλιοβασιλέματα
κι εσένα που δεν είσαι πια εδώ.

Γούστο μου, καπέλο μου τα έτσι και τα θέλω μου
αφού μες στο μπουρδέλο μου έχω μάθει πια να ζω,
κι αν είχα κάτι θέματα με τα ηλιοβασιλέματα
τώρα δε τα' χω πια γιατί είσαι εδώ.