Ίσως μας έχει φάει το μίσος,
ίσως να φταίμε λίγο κι εμείς.
Ίσως μας παρασέρνει ο μύθος
και ότι λέει το πλήθος το ακολουθούμε κι εμείς.

Μα ίσως να φταίει που λέμε πάντα συνήθως
μα εκείνη τη φωτιά μες στο στήθος
κρατάμε ακόμα πιο ζωντανή.
Ίσως αυτό που λείπει να 'ναι το ήθος
και αν το βρούμε ετούτος ο τοίχος
ανάμεσα μας να γκρεμιστεί.

Θα 'ρθει η στιγμή που εγώ κι εσύ
πάνω σε τούτη τη σκηνή που γη τη βγάλαν,
θ' ανταμώνουμε σαν φίλοι κι όχι σαν εχθροί
καβάλα πάνω στ' όνειρο και μπρος μας η ζωή.
Κι ας την κουφάλα να χτυπάει,
πόρτα να 'βρει για να μπει δε θα βρει
γιατί είναι σκρόφα η κατάρα άμα την κάνεις προσευχή
μ' αν ευχηθείς να φύγει ευθύς αμέσως θα διαλυθεί.
Κι είναι πιο σκοτεινή η στιγμή πριν την αυγή
κι είναι η βροχή πιο δυνατή,
μα ένα τόξο μες στα σύννεφα θα βγει αύριο το πρωί,
γιατί το κάθε τέλος και αρχή,
κάθε αρχή και διδαχή και ως το τέλος
θα το πάμε κι όπου βγει.

Ίσως μας έχει φάει το μίσος,
ίσως να φταίμε λίγο κι εμείς.
Ίσως μας παρασέρνει ο μύθος
και ότι λέει το πλήθος το ακολουθούμε κι εμείς εξ αρχής.

Μα ίσως να φταίει που λέμε πάντα συνήθως
μα εκείνη τη φωτιά μες στο στήθος
κρατάμε ακόμα πιο ζωντανή.
Γιατί ίσως αυτό που λείπει να 'ναι το ήθος
και αν το βρούμε ετούτος ο τοίχος
ανάμεσα μας να γκρεμιστεί.