Πάει, η αγάπη που μου `χες πάει
Μεθυσμένη παραπατάει
Και σε σώματα ξένα τώρα ζει

Πως, ταξιδέψαμε σ’ αμμουδιές
Με κοχύλια, φιλιά κι ευχές
Μα τελειώνει το έργο στο `χα πει

Σπασμένα φιλιά
Με κόβουν βαθιά
Με βρίσκει πρωί
Ν’ απέχω ξανά

Σπασμένα φιλιά
Σε βλέπω να κλαις
Πονάει το γεια
Πονάει το μετά
Θα μείνω στο χθες

Πάει, η ματιά σου
Με προσπερνάει
Με χαϊδεύει, με πολεμάει
Με κρατάει με πλάτη στα σχοινιά

Φταίω
Που δε σου `πα ποτέ πως φταίω
Το δικό μου τον κόσμο καίω
Και στο τίποτα πέφτω με βουτιά