Κι ο κυνηγός πήρε τα όπλα του
Φόρεσε μάσκα από δέρμα θηραμάτων του
Ντύθηκε «νύχτα» να μη φαίνεται καλά
Και το φεγγάρι λάδωσε να μην τον δώσει ανοιχτά

Την πιο αργή χελώνα έψαξε
Απ το καβούκι της να πιεί στοργή
Τα αδύναμα πουλιά σημάδεψε
Κι ο λύκος τιμωρός του ψιθυρίζει στο αυτί

«Αν ειν μικρή η απόσταση
Μην προσπαθήσεις να το φτάσεις
Κι αν μοιάζει εύκολο πολύ
Μην τρέξεις καν για να το πιάσεις
Γιατί και γω όπως κάθομαι
Και με το φεγγάρι συζητάω
Δεν ειν καθόλου δύσκολο
Να κάνω μια και να σε φάω»

Κι ο κυνηγός τον λύκο έσπρωξε
Κι η μάσκα του άρχισε να αλλάζει
Να ανασταίνεται το ζώο ξανά
Στο φως φαίνεται να του μοιάζει

Φως που το φεγγάρι άναψε
Τον κυνηγό να φανερώσει
Τη χελώνα και τα αδύναμα πουλιά
Μα και τον ίδιο από τη μάσκα του να σώσει