Μάνα μου η κατάρα σου,
παντού με τριγυρνάει
και σαν φουρτούνα αγριωπή, μανούλα μου,
η τύχη με χτυπάει!

Για μιαν αγάπη ψεύτικια,
αρνήθηκα εσένα,
σε πίκρανα και σ' έκανα, μανούλα μου,
να ζεις δυστυχισμένα!

Εσύ που με μεγάλωσες,
μ' αγάπη τόσα χρόνια,
πως βάσταξα να σε κοιτώ, μανούλα μου,
να κλαις, χωρίς συμπόνια.

Κι αν σ' έκανα και πόνεσες,
πικρά το μετανιώνω,
συγχώρα μου τ' αμάρτημα, μανούλα μου,
να πάψω να πληρώνω!