Ρομάντζα δρόμοι, παλιές συνοικίες
φεγγάρι της ράμπας, μπαρόκ κυρίες.
Εποχή χαμένη σε φιλμ νουάρ
στη στάχτη μέσα ενός καφέ σαντάν.

Δικαστήρια δρόμοι γεμάτα ανθρώπους
σκότωσαν τη Στέλλα το κορμί του πόθου.
Γειτονιές πλημυρίζουν παιδικές φωνές
στα υπόγεια πίνουν ρετσίνα κι αργιλέ.

Το μόνιππο γυρίζει στης Πλάκας τα στενά
ο Ορέστης σουρωμένος βρίζει τα παιδιά.
Μια λατέρνα σαν γαρδένια απλώνει μελωδίες
καραγκιόζη παίζουν στις μικρές πλατείες.

Η Ακρόπολη γερνάει η Όλγα γελάει
το πρώτο της γράμμα που πήρε από το ναύτη.
Στην αυλή κοιτάνε την προίκα της Κατίνας
υπηρέτης ανοίγει την πόρτα μιας κυρίας.