Ποιος χάραξε το σχήμα μου
Τη σκέψη μου το βήμα μου
Την άγονη γραμμή μου
Ποιος σπάει τα ρολόγια μου
Προτού να βρω τα λόγια μου
Ποιος παύει τη φωνή μου

Δεν πρόσεξε δεν πρόσεξε
Και το χαρμάνι νόθεψε
Δεν έβαλε μαδέρια
Και γέρνεις ετοιμόρροπη
ψυχή μου ανισόρροπη
καθώς κοιτάς τα αστέρια

Εγώ μικρός κι ασήμαντος
τη σκόνη αυτού του σύμπαντος
μαζεύω στο φαράσι
σκυλιών κι ανθρώπων τρίματα
να λύσω τα αινίγματα
να βρω ότι έχω χάσει

Ποιος μ έχτισε ποιος μ έχτισε
Πως είμαι ωραίος μ έπεισε
Και τώρα με γκρεμίζει
Ποιος άνοιξε παράθυρο
Στον κόσμο αυτόν τον άπειρο
Και τώρα το σφραγίζει.