Εγώ δεν ξέρω από παιχνίδια εξουσίας
μα ξέρω, δε γυρίζει το ποτάμι πίσω
με μια πατρίδα στριμωγμένη στη βαλίτσα
έφυγα κι είπα πως μια μέρα θα γυρίσω
μα είμαι ακόμα εδώ....

Όπου γης και Πατρίς
όπου τέλος κι αρχή μου
μη δειλιάσεις νωρίς
αχ, τσιγγάνα ψυχή μου
όπου γης και Πατρίς
όπου ήλιος κι ελπίδα
περιμένω να `ρθεις
σαν στερνή μου Πατρίδα

Εγώ δεν ξέρω το ψωμί πως το μοιράζουν
μα ξέρω πως ριγούν του κόσμου οι πεινασμένοι
εγώ δεν ξέρω οι δικαστές πώς μας δικάζουν
μα ξέρω πως πονούν της γης οι αδικημένοι
και είμαι ακόμα εδώ...

Μα στ’ ουρανού την κερκίδα
είναι όλη η γη μια πατρίδα
όλοι γελάμε και κλαίμε
κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
και στων αιώνων τις πλάτες
είμαστε όλοι διαβάτες
περαστικοί και φτιαγμένοι
όλοι από χώμα και νερό

όπου γης και Πατρίς...