Όπως και χθες
ο δρόμος και το φως που σκοτεινιάζει
με τις σιωπές
κρυφά να σε ζητώ όταν βραδιάζει.

Με τις σκιές κρυφτό να παίζω
κι ας ήθελα
ένα σου χάδι τρυφερό
πως το περίμενα

Φύγε αν μπορείς δεν σε χρειάστηκα ποτέ
κάλπικε, κίβδηλε Θεέ, τις νύχτες σου καις
δεν θα πιστέψω πια στα λόγια σου ξανά
πονάω αληθινά.

Μέσα στο χθες
περίμενα την πρώτη καλημέρα
με τις σκιές
στο πρώτο φως αυτή την άδεια μέρα.

Είναι στιγμές
που όσο κι αν με θέλεις δεν με θες
κι εγώ στον ίσκιο σου
παιδί κλείνομαι με κραυγές.

Φύγε αν μπορείς δεν σε χρειάστηκα ποτέ
κάλπικε, κίβδηλε Θεέ, τις νύχτες σου καις
δεν θα πιστέψω πια στα λόγια σου ξανά
πονάω αληθινά.