Μια μέρα που θα βαρεθείς να βλέπεις
να γίνεις για τα πράγματα καθρέφτης.
Ότι κοιτάς να φαίνεται στο βάρος του κορμιού σου
ο κόσμος μια πληγή του εαυτού σου.

Να βγεις από τα χρώματα να κάτσεις από πάνω
στο διάφανο του ορίζοντα το πλάνο.
Απόψε που τα σώματα θα γείρουν στη μοκέτα
στ' αδιάβατο του κόσμου πήγαινε τα.

Δεν ξέρω πότε φτάνει η καταιγίδα
να πεις αυτά που είδα κόσμε είδα.
Μα όταν θα δεις να γίνεται συνήθεια το φιλί σου
το κόκκινο στα χείλη σου αρνήσου.

Να βγεις από τα χρώματα να κάτσεις από πάνω
στο διάφανο του ορίζοντα το πλάνο.
Απόψε που τα σώματα θα γείρουν στη μοκέτα
στ' αδιάβατο του κόσμου πήγαινε τα.