Τα χρόνια μου που έρχονται, ποτέ δεν τα φοβάμαι,
τα καρτερώ να με διαβούν, ταξίδια να με πάνε.
Τα χρόνια όμως που πέρασαν, αυτά με συγκλονίζουν
και είναι οι μνήμες δυνατές, εικόνες που γυρίζουν.

Πως ήρθα, πως μεγάλωσα, το πατρικό μου σπίτι,
της μάνας μου η αγκαλιά, οι μυρωδιές, οι ήχοι.
Μέσα από αυτό το παρελθόν έχτισα τη ζωή μου,
τους φόβους μου και τις χαρές τα κουβαλάω μαζί μου.

Και ίσως φοβάμαι πιο πολύ μην τύχει και τα χάσω,
πάνω στον αποχωρισμό μην πάω να ξεχάσω.