Είμασταν παιδιά σε μια γειτονιά
μ’ όνειρα μεγάλα
πρώτοι στο κρυφτό, στο κυνηγητό
πρώτοι και στη μπάλα.

Έξω απ’ την αυλή της κυρά Μαριώς
τ’ απογευματάκι
ξένοιαστοι εμείς παίζαμε απ’ τις τρεις
μέχρι το βραδάκι.

Τώρα ο Κωστής στην Αμερική
με δουλειά μεγάλη
και ο Νικολής απ’ τον Πειραιά
ψάχνει να παρκάρει.

Και ο Γιάννης πάει, έφυγε κι αυτός
για την Αυστραλία
μα δεν το ξεχνάει να ‘χει τακτική
αλληλογραφία.

Να γυρνούσαν πίσω τα ωραία χρόνια
σαν τα διαβατάρικα τα πουλιά, σαν τα χελιδόνια.
Να γυρνούσαν πίσω τα δικά μας χρόνια
έστω και για λίγο μια στιγμή.

Τώρα ο Γιάννης πια γράφει στον Κωστή
ότι δεν ξεχνάει
‘κείνη με τη μικρή που ‘πε μια φορά
πως τον αγαπάει.

Ήταν η Φανή που ‘στειλε προχθές
μια φωτογραφία
με πολλά φιλιά και χαιρετισμούς
απ’ την Ιταλία.

Είμασταν παιδιά σε μια γειτονιά
μ’ όνειρα μεγάλα
πρώτοι στο κρυφτό, στο κυνηγητό
πρώτοι και στη μπάλα.

Έξω απ’ την αυλή της κυρά Μαριώς
τ’ απογευματάκι
ξένοιαστοι εμείς παίζαμε απ’ τις τρεις
μέχρι το βραδάκι.

Να γυρνούσαν πίσω τα ωραία χρόνια
σαν τα διαβατάρικα τα πουλιά, σαν τα χελιδόνια.
Να γυρνούσαν πίσω τα δικά μας χρόνια
έστω και για λίγο μια στιγμή.