Στης Λάρισας τον ποταμό
δυο μάτια μ' άναψαν καημό,
μάτια ολόγλυκα και μαύρα
Λαρ'σινή, μου αναψαν λαύρα.

Τα μάτια σου δεν τα ξεχνώ,
μ' έχουν σκλαβώσει και πονώ,
Λαρ'σινή, γλυκιά κυρά μου,
πήρες σκλάβα την καρδιά μου.

Στη Λάρισα, πως να στο πω,
μια μαυρομάτα εγώ αγαπώ,
Λαρ'σινή, που είσ’ όλο ναζι,
στην καρδιά μ' έχω μαράζι.

καιγουμαι και σε λαχταρώ
και πάλι θα 'ρθω να σε βρω,
μ' έχει δέσει η ομορφιά σου,
Λαρ'σινή, σκλάβο κοντά σου.