Μια γυναίκα που ξυπνάει
κι απ’ αγάπη που μεθάει
κάποιον θα βρει ν’ αγαπήσει.
κάποιον άλλονε θ’ αφήσει
και θα χάσει.

Σ’ ένα θέατρο αν καθίσεις
και το έργο αν το ζήσεις
κωμωδία ή τραγωδία
η ζωή σου είναι ίδια
και στο δρόμο.

Κάτι άλλο μου θυμίζει
που από καιρό
κάποια μέρα το ‘χω ζήσει
και το ξαναζώ.

Προς τη χώρα αν τραβήξεις
κι αν τ’ αυτιά σου θα ανοίξεις
δυο τζιτζίκια, δυο τριζόνια τραγουδούν
μα το χειμώνα θα πεινάσουν.

Στα σφαγεία αν κοιτάξουν
όχι, όχι μην τρομάξεις
δυο αρνιά και δυο βόδια
κρέμονται ψηλά απ’ τα πόδια,
τρέχει το αίμα.

Κάτι άλλο μου θυμίζει
που από καιρό
κάποια μέρα το ‘χω ζήσει
και το ξαναζώ.

Στην ταβέρνα οι εργάτες
που κερνάνε τους διαβάτες
το ποτήρι σαν υψώνουν
το κρασί στο πνεύμα δίνουν
και ξεχνιόνται.

Τούτο το τραίνο που περνάει
και στη δύση του τραβάει
κάτι όμορφο θ’ αφήσει
σ’ ανατολή και δύση
και λύση θα μας δώσει.

Κάτι άλλο μου θυμίζει
που από καιρό
κάποια μέρα το ‘χω ζήσει
και το ξαναζώ.

Συνηθίζω σ’ όλα τούτα
κι άλλοτε με βασανίζουν
σκέφτομαι μονάχα εκείνους
που όλα αυτά θα τους θυμίζουν
και ξεχνιόνται.