Στις στάχτες του τζακιού
κοιμόμουν και ξυπνούσα,
δυο κόρες και μια μητριά
για χρόνια υπηρετούσα.

Μια μέρα ο βασιλιάς
χορό έκανε μεγάλο,
μα εγώ δεν είχα φόρεμα
κανένα για να βάλω.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε
άλλο μη σας ζαλίσω,
αλλά αφού το θέλετε,
άντε, θα συνεχίσω.

Και ξάφνου από ένα φως
ξεπήδησε μπροστά μου
μια όμορφη αγγελική
νεράιδα και νονά μου.

Και μου ‘πε πια μην κλαις
εγώ θα σε βοηθήσω
θα κανονίσω να σε παν
και να σε φέρουν πίσω.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε
άλλο μη σας ζαλίσω,
αλλά αφού το θέλετε,
άντε, θα συνεχίσω.

Και πιάνει το ραβδί
και το κουνάει με χάρη
κι η κολοκύθα έγινε
αμάξι να με πάρει.

Και άλογα λευκά
τα δυο μου ποντικάκια
και βρέθηκα να ‘χω κι εγώ
κρυστάλλινα γοβάκια.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε
άλλο μη σας ζαλίσω
και όσο κι αν το θέλετε
τώρα θα σταματήσω.