Αυτά που με θυμίζουνε, αυτά είναι που μαζεύω
τα πιο υστερικά παιδιά, στον ήλιο τα χαζεύω.
Αυτά που με ορίζουνε, αυτά που μένουν όρθια
τις πιο θλιμμένης μου εποχής, πιο νότια κι από νότια.

Αυτά που περισσεύουνε, μ' αυτά όλο σε μαγεύω
με στίχους μ' άγρια λεξικά, την πόλη κυριεύω.
Αυτά που με πληγώνουνε, τροφή σ' άγρια θηρία
της νοτισμένης μου χαράς, τα πιο άγαρμπα αστεία.

Την νύχτα έρχομαι σκυφτός, κρυφά ανασαλεύω
ολοκαφτόματος καπνός, είμαι και βασιλεύω.
Αυτά που με διδάξανε, τάξη να διασαλεύω
από εφηβεία νεανική, το άρωμά της κλέβω.

Αυτά που με θυμίζανε ...