Η Αθήνα είναι ο δικός μου Ατλαντικός.
Σοκάκι/Κύμα Λεωφόρος/Θάλασσα.
Καμπίνα το κονάκι μου.
Κουκέτα η κάμαρά μου.

Οι γάτες δύο, Προμηθέας και Tristessa.
Τ’ αχλάδια, αγίνωτα και τέσσερα.
Οι φίλοι, αμέτρητοι μα εκλεκτοί.
Μία η Γυναίκα, θάμβος/θάλπος/θάρρος, Μία!

Το Ποίημα πια δεν είναι επαίτης.
Ο Θάνατος την κοπάνησε κι απόψε.
Ο Θάνατος την κοπάνησε κι απόψε.
Η Αθήνα είναι ο Ατλαντικός μου.

Το κύμα είναι κύημα.
Τ’ αστέρια οι καύτρες είναι.
Από εκατομμύρια που μου δόθηκαν τσιγάρα.
Από εκατομμύρια που μου δόθηκαν τσιγάρα.