Δεν είν' αυγή να σηκωθώ να μην αναστενάξω,

έβγα ήλιε μου κι έλα μίλιε μου

να γείρω στο προσκέφαλο κι από καρδιάς να κλάψω,

έβγα να σε δω να παρηγορηθώ.



Στ' Aλάτσατα 'ναι ένα βουνό Kαρανταή το λένε,

έλα ταίρι μου και πιάσ' το χέρι μου

που παν οι Aλατσατιανές και τον καημό τους λένε,

πάπια, χήνα μου νά 'χεις το κρίμα μου.