Μονάχα ένα πάτερο
σκεπή χωρίς χαΐρι
κι έμοιαζε παράταιρο
και γι’ άλλη γη γιοφύρι.

Όλα του τα παράθυρα
τα πήρανε τα μάτια
τα πήρε ο χρόνος λάφυρα
στα άδεια του παλάτια.

Στο σπίτι αυτό θα ξαναρθείς
απ’ την αρχή να ζήσεις
όπου κι αν πας κι όπου σταθείς
μια μέρα θα γυρίσεις.
Το σπίτι αυτό στην ερημιά
σ’ όλους εμάς ανήκει
είναι παλιά κληρονομιά
μα εγώ πληρώνω νοίκι.

Τα ξύλα μοιάζουν στον κορφιά
σαν χέρια σταυρωμένα
και στην παλάμη τους καρφιά
έχουνε καρφωμένα.

Την πόρτα του κάποια βραδιά
την πήρε ο αγέρας
και τα χρυσά του τα κλειδιά
τα πήρε ο πατέρας.