Όλες οι πο, οι πόρτες κλείσανε
όλες ξαρματωθήκαν ωωωω
τα κάστρα γκρε, γκρεμιστήκανε
κι εγώ βαρειά στενάζω
κοιτάω δεξιά αχ κοιτάω ζερβά
προσμένω τον αητό μου
προσμένω τον αητό μου
ν’ αδράξω τις, τις φτερούγες του
να φύγω στα ουράνια
να φύγω στα ουράνια

Είχε τα μα, τα μάτια χαμηλά
δεν πέτ’ αλλά σουρνώταν ωωωω
αητέ μου τι, τι έπαθες κι εσύ
σε τούτη τη μαυρίλα
δεν ήμουνα αχ ποτέ αητός
μόν’ ήμουνα γεράκι
μόν’ ήμουνα γεράκι
τ’ άστρα ποτέ, ποτέ δεν έφτασα
τους ουρανούς δεν είδα
τους ουρανούς δεν είδα