Μέσα στα ξένα από μικρός,
μονάχος μου γυρνούσα,
κοιτούσα φίλους να γλεντούν
και 'γώ κρυφά πονούσα.

Δακρύζανε τα μάτια μου,
πλήθαιναν οι καημοί μου
και λίγο-λίγο άρχισε,
να λιώνει το κορμί μου.

Παντρεύτηκα για να χαρώ
και 'γώ το προσφυγάκι,
μα τι τα θες, η μοίρα μου
με πότισε φαρμάκι.

Αρρώστησε την έχασα
μέσ' απ' την αγκαλιά μου
κι η λύπη τώρα μου 'μεινε
για μόνη συντροφιά μου.