Δεν είναι το φιλί που δίνεις
ούτε είναι η αγκαλιά που ανοίγεις
στα δύσκολα μαζί να μείνεις,
είναι το θέμα.

Τον πάγο να τον κάνεις λίμνη,
να μπείτε οι δυο μαζί στο ασήμι
να φτάνει ο ορίζοντάς σας,
μέχρι το τέρμα.

Δεν είναι η χαρά που αντέχει,
άμμος είναι η βραδιά και φεύγει
το δάκρυ που στα μάτια τρέχει,
είν' η ουσία.

Τη λύπη να γυρνάς σε μνήμη,
ο κόπος σου σπορά να γίνει
το χέρι σταθερό όταν μείνει,
έχει αξία.

Δεν είν' η αγάπη, δεν είν' η αγάπη,
το θέμα θέλει αγώνα, θέλει και πείσμα
δυο μοναξιές να γίνουν ένα.
Δεν είν' η αγάπη, δεν είν' η αγάπη,
το θέμα θέλει αγώνα και αγωνία
δυο μοναξιές να γίνουν ένα.

Σ' αυτούς πιστεύω φως μου μόνο,
στους ανθρώπους που νικούν το χρόνο
δυο γεννημένους μες στο δρόμο,
κάτω απ' τον ήλιο.

Που μέσα απ' τις πολλές πλευρές τους,
τις κόντρες και τις διαφορές τους
αντίκρισαν μαζί τον κόσμο
κι είδαν το ίδιο.